Rare dag vandaag. Na de crematie van mijn zwager (51) en het verdriet daarbij. Waarom zo vroeg? Net nu het allemaal beter ging en er hoop was op een betere toekomst.
Er zijn weinig woorden voor in deze dagen van pijn en verdriet.
Afscheid nemen bestaat niet-Mooi was die tijd-Het dorp- Passie.Liedjes van de crematie. We gaan verder met de herinneringen en proberen M en haar gezin bij te staan (zie ook: blog 13 en 31 januari)
Gecondoleerd. Zoiets komt hard aan.
BeantwoordenVerwijderen