Barsten van Marlies Slegers

Marlies Allewijn (1977) is auteur van o.a. Ze was 16 en De Meid. Ze groeide op in het Zeeuwse Yerseke, maar woont inmiddels al langer in Amsterdam. Toen ze twaalf was kreeg Marlies de diagnose polyarticulaire juveniele idiopathische artritis, oftewel jeugdreuma. Deze zin probeerde ze tot enkele jaren geleden koste wat kost te vermijden in welke biografie of tekst dan ook. Maar sinds ze de semi-autobiografische jeugdroman SchEef (2012) schreef, moet ze constateren dat die reuma voor een groot deel heeft bepaald wie ze is geworden. De chronische ziekte – die ondanks het woord ‘jeugd’ nog altijd aanwezig is – sijpelt door in alle facetten van haar leven: liefde, opleiding, ouderschap, vriendschap, zelfwaarde, zelfvertrouwen, vrijheden, vrouw-zijn én haar werk. In haar (historische) romans spelen zowel Zeeland als Amsterdam regelmatig een rol. Maar nog belangrijker is dat Marlies in haar werk vrouwen een stem geeft die in veel verhalen een bijrol zouden spelen: de dienstmeid, de dochter uit een conservatief arbeidersgezin, de zieke puber. De personages breken los uit het leven dat voor hen bedacht is, om te kunnen worden wie ze zijn. Ze nemen controle, terwijl dat in hun positie niet vanzelfsprekend is.

Boek over de zestiger jaren. Een 17 jarig meisje uit een streng christelijk milieu in Zeeland raakt zwanger, moet naar een kliniek voor ongehuwde vrouwen en moet haar dochtertje afstaan.Da vlucht ze naar Amsterdam en komt in contact met de dolle MIna's en gaat studeren en wordt psycholoog. Feministisch boek. De hoofdpersoon Sari komt op voor de vrouwenrechten en ontvlucht haar milieu. Het boek heeft een happy end. Het boek speelt tussen 1976 en 1986. Elk hoofdstuk begint met een fragment van een bekende song uit de zestiger jaren. Het boek is mooi vorm gegeven.