Corot was een van de kunstenaars van de School van Barbizon, waartoe ook Jean- François Millet en Théodore Rousseau behoorden. Nederlandse kunstenaars van de Haagse School, onder wie Jozef Israëls en Johan Hendrik Weissenbruch koesterden grote bewondering voor het werk van deze groep. Het was opvallend omdat de kunstenaars van de School van Barbizon direct in de buitenlucht schilderden.
Hoewel het buiten schilderen voor de meeste leden van de School van Barbizon heel gebruikelijk was, week Corot daarin enigszins af. Hij maakte wel schetsen in de buitenlucht, maar zijn schilderijen voltooide hij binnen de muren van zijn atelier. De geboren Parijzenaar Corot is afkomstig uit een gezin van handelaren, en dat was ook de oorspronkelijke bestemming van zijn levenspad. Maar op zijn zesentwintigste besloot hij volledig voor het kunstenaarschap te gaan. Zijn grote voorbeelden waren de zeventiende-eeuwse classicistische barokschilders Claude Lorrain en Nicolas Poussin. Wat zijn tijdgenoten betreft, had hij vooral bewondering voor Gustave Courbet en diens realistische stijl.
Corot werd door zijn vader financieel ondersteund, waardoor hij zijn opleiding kon volgen. Het gaf hem de mogelijkheid voor zijn ontwikkeling nuttige reizen naar Italië te maken. Hij reisde in totaal drie keer naar het land, vooral om te werken in de cultuurstad Rome. In 1827 zond hij voor de eerste keer schilderijen in voor de grote jaarlijkse overzichtstentoonstelling, de Salon van Parijs. Ook door Frankrijk maakte hij reizen. Hij reisde bovendien door Nederland, België en Zwitserland. Ook bezocht hij Londen. Tijdens zijn reizen tekende hij in schetsboeken en schilderde hij in de buitenlucht. Rond 1850 begon hij zijn naam te vestigen. Zijn stijl wordt gekenmerkt door zachte overgangen en een ingehouden palet, overwegend in de kleuren grijs, blauw en groen.
Corot won een gouden medaille op de Wereldtentoonstelling van 1855, waar hij zes schilderijen exposeerde. Zijn werk bereikte vanaf dat moment een bijzonder hoge populariteit, met als gevolg dat zelfs in zijn tijd al veel werken van hem werden vervalst. Vanwege de manier waarop hij het licht in het landschap wist weer te geven, was het werk van Corot van grote invloed op de latere impressionisten.
Behalve als briljant kunstschilder, werd Corot ook zeer gewaardeerd om zijn ruimhartige persoonlijkheid. Zo kocht hij een huis voor de zieke kunstenaar Honoré Daumier en onderhield hij de weduwe van Millet.
SCHILDERIJEN COROT
- Zelfportret, zittend aan de ezel, 1825
- De Engelenburcht, ca. 1826-27
- Hagar in de woestijn, 1835
- De Quai des paquis, Genève, 1842
- Een molen bij Montmartre, ca. 1845
- Vissen met het net in de avond, 1847
- Landschap in de voormiddag, 1851
- La Rochelle, 1860-70
- Agostina Segatori, 1866
- Ville d'Avray, ca. 1867
- De zigeunerin met de mandoline (of: Christine Nilson), 1874
Geen opmerkingen:
Een reactie posten