Dit boek las ik in augustus 2010 en vandaag heeft het de Woutertje Pieterse Prijs gewonnen!
Dit schreef ik toen op mijn blog:
Het is altijd treffend als je een boek zit te lezen en er komt een stad in voor waar je op dat ogenblik bent. Ik ben enkele dagen in Sittard en las vandaag dit boek.
Dit boek is geschreven voor de oudere jeugd, maar ik vind het ook heel geschikt voor volwassenen.Het verhaal begint in 1938, ergens in Limburg, tegen de Duitse grens aan. de auteur vertelt in het nawoord dat hij Sittard in gedachten had bij het schrijven. In een groot huis met enkele huisgeesten wonen de zussen Fing, Jes en Muulke samen met hun broers, hun goedmoedige vader en de strenge oma Mei. Je leest het verhaal door de ogen van Fing, die het meest haar best doet op school. Ze wordt door de directrice voorgedragen om op kostschool te gaan zodat ze later zelf onderwijzeres kan worden. Maar dat gaat niet door en zij wordt gezelschapsmeisje van een negenjarig Duits meisje dat bij rijke mensen verblijft.Fing wordt door haar vals beschuldigd en zij moet uit dienst. Later in de oorlog treffen de twee elkaar weer en staat Fing voor een moeilijke keuze. Door de ogen van Fing zien we hoe gewone jongens bij de NSB gaan, hoe het is als vader en 4 broers naar kampen worden gestuurd en hoe een vrouwenhuishouding de oorlog moet overleven en een mijnpaard redding brengt.
De jury vandaag over het boek:
[Dit boek] wist ons meteen en unaniem te verleiden, te charmeren, te ontroeren en te intrigeren. Een meerstemmig verhaal is het, boordevol grote en kleine verhalen, en een magistrale ode aan de vertelkunst. Een overrompelend boek ook, dat zich niet onder één noemer laat vangen. Het koestert je genereus in een warm familienest, het betovert je onweerstaanbaar met zijn magische, haast mythologische sfeer, het maakt je veel wijzer in een stuk vaderlandse geschiedenis, het neemt je mee naar het hoofd en het hart van een opgroeiend meisje, én het laat je rondstruinen op de weggetjes en straten van een provinciaal stadje en in de huizen van de bizarre bewoners. Een streekroman, een familiesaga, een oorlogsverhaal, een coming-of-age-boek, een magisch-realistische roman, vroegen we ons af? Vijf in één, vonden we. Vijf halen één betalen! Daarom alleen al is dit boek een huzarenstuk. Maar er is meer, veel meer. Al die verhaallagen en uitgezette lijntjes lopen in een perfecte regie in elkaar over en vallen aan het eind rimpelloos in de plooi. De schrijver speelt meesterlijk met subtiele verwijzingen naar wat komt en naar wat voorbij is en houdt de compositie stevig in de hand. Zijn onvergetelijke personages zijn springlevend en verbluffend authentiek. Voorspelbare clichés en melige dramatiek kom je hier niet tegen. Je gelooft wat je leest, en daar gaat het om in echte literatuur. Dit is geen opdringerige mooischrijverij, maar grote literatuur, in een hoogst originele stijl en taal opgeschreven: sober en gedoseerd, direct en poëtisch, sfeervol, geestig en suggestief. De krachtige beelden, de verrassende en treffende formuleringen en de levensechte dialogen staan steeds in dienst van het verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten