Vlieland van KIki van Dijk

Kiki van Dijk (1968) is in Utrecht geboren en heeft na haar Leidse studie Internationale Betrekkingen op verschillende plekken in de wereld gewoond. Ze schrijft thrillers die zich op tropische en bekende vakantiebestemmingen afspelen, waaronder Ibiza en Bali. Charlie is reisblogger, maar moet het dit jaar noodgedwongen wat dichter bij huis zoeken. Als ze wordt uitgenodigd voor een paar nachten op een glamping in Vlieland, grijpt ze haar kans. Het eiland trekt de laatste jaren veel hippe toeristen, dankzij de luxe restaurants, exclusieve winkeltjes en prachtige natuur. Op het eiland wil ze Sytze spreken, de eigenaar van een nieuwe bierbrouwerij. Hij is echter bot en ongeïnteresseerd, en als Charlie wat mensen naar hem vraagt krijgt ze vreemde reacties. Dan verdwijnt er een meisje van de glamping. Sytze is de laatste die met haar is gezien, en als er nog een meisje verdwijnt weet iedereen het zeker: hij is de dader. Als Charlie door een zomerstorm gedwongen wordt langer op het eiland te blijven, gaat ze zelf op onderzoek uit, met gevaar voor eigen leven…

Na 9 maanden coalitieakkoord

Zwijgmannen van Jaap Robben

Heel veel Nederlanders maken gebruiuk van Poolse arbeidskrachten. Ook schrijver Jaap Robben deed dit en schreef er dit boek over. Hoe moeilijk is communicatie en elk land heeft zijn eigen gewoontes en gebruiken. Jaap reist zelfs met de arbeiders mee naar Polen om te ervaren hoe zij daar leven. Via-via kreeg ik het Poolse telefoonnummer van Iwan, in het vroege voorjaar van 2019. Ons eerste gesprek was nogal bondig. ‘Ja?’ zei de stem die opnam. ‘Sie sprechen mit Jaap Robben.’ Het bleef stil. Ik vertelde over onze oude kersenbomen die ­gesnoeid moesten worden. whatsappen. ‘Bis Samstag’, zei ik nog, maar er was al opgehangen. Mijn vriendin en ik wonen al acht jaar in een voormalige ­boerderij uit 1910 in een Duits Rijndorp. De eerste jaren renoveerden we alles zelf. Maar sinds we kinderen kregen, lukte dat niet meer. Bovendien waren er nieuwe kozijnen ­nodig, we ­hadden die zelfs al ­besteld. Maar daarvoor moest de gevel op ­sommige plekken nog worden uitgeslepen. Daarvoor zocht ik al tijden een goed klusbedrijf. Er was een mannetje langs geweest dat beloofde om maandag te beginnen, maar vervolgens nooit kwam. Daarna was er het mannetje dat op al mijn vragen antwoordde: geen probleem, geen probleem. Maar ­nadien zijn telefoon niet meer opnam. Tussendoor was er nog het mannetje geweest dat steeds als ik hem na-belde, zei dat hij de offerte bijna-bijna-bijna af had

Stenen eten van Koen Caris

Koen Caris (1988) is theater- en hoorspelschrijver. Hij schreef voor onder andere bnnvara, vpro, Theater Bellevue, Hummelinck Stuurman Theaterbureau en De Hoorspelfabriek. Zijn werk werd genomineerd voor de Zilveren Reissmicrofoon en de Prix Europa. In 2017 ontving hij het TheaterTekstTalent Stipendium van het Prins Bernhard Cultuurfonds. 'Stenen eten' is zijn debuutroman en is in juli 2021 verschenen. Een beklemmend debuut over hoe verdriet en verveling een groep jongeren kunnen laten ontsporen. Waarom kunnen mensen met dezelfde pijn elkaar niet altijd goed helpen? In ‘Stenen eten’ van Koen Caris wordt het dorp van de 17-jarige Ben opgeschrikt door een reeks zelfmoorden onder de jongeren. Drie jaar eerder maakte zijn oudere zus een einde aan haar leven. De zelfmoorden blazen het smeulende verdriet van Ben opnieuw aan en zetten hem in het middelpunt van een mysterie waarmee hij niets te maken wil hebben. Tijdens een hittegolf die de dorpsgenoten van binnenuit droogkookt, wordt Ben gedwongen om zijn gevoelens van schuld en schaamte omtrent de dood van zijn zus onder ogen te zien. ‘Stenen eten’ is een beklemmende roman over hoe verdriet en verveling een groep jongeren kunnen laten ontsporen. En over waarom mensen met dezelfde pijn elkaar niet altijd goed kunnen helpen.