Groot dictee der Nederlandse taal

Vaccinatiefascinatie Door de maandenlange tumultueuze vaccinatierace, waarin prik na prik is gezet – de grand prix op het circuit in Zandvoort, waar ook flink geracet werd, uiteraard niet meegeteld – mag je ervan uitgaan dat 2021 als coronavaccinatiejaar in de annalen terechtkomt. 6 januari startte Nederland met vaccineren, op de dag van de gewelddadige inbezitneming van het Capitool in Washington door trumpisten, een actie die door sommigen getypeerd werd als een middeleeuwse veldslag. Daarin is de vaccinatiecampagne godzijdank niet ontaard, maar ze is wel gekruid om niet te zeggen gepeperd verlopen, soms met scheldkanonnades over en weer tussen vaxers en antivaxers. Sommige zelfverklaarde immunologen vergastten hun Twittervolgers, Facebookvrienden, tantes en ooms de voorbije maanden op gloedjenieuwe theorieën over virussen en bacteriën. Uit een blijmoediger vaatje tapte een aimabele kloosterzuster die ik ’s ochtends een keer ontmoette in de buurt van ’s-Hertogenbosch tijdens een wandeling onder een wolkeloze hemel op een glooiing van een zandweg met een weids uitzicht over weidevelden en haar abdij. Ze noemde zichzelf droogkomisch een non-vaxer, die zich had laten inenten bij een van de nabijgelegen Noord-Brabantse GGD’s waar, zo voegde ze eraan toe, non-stop ingeënt werd. Onze gedachtewisseling inzake vaccinatie gaf ze extra cachet met een poëzieregel van de 19e-eeuwse predikant-poëet De Génestet, die op 31-jarige leeftijd overleed aan tuberculose, een infectieziekte, bacterieel van aard, die wereldwijd nog altijd huishoudt. Ik vind, zei ze ootmoedig, wat hij vindt en wellicht vind jij dat ook: de kunst is om met een milde lach alsof je niet strijdt, te strijden. Wim Daniëls, 2021

Museum tweestromenland in Beneden Leeuwen

Onder buren van Juli Zeh

Prachtig boek: corona, Dorp en platteland, relaties, vooroordelen, nazi's, milieu en klimaatproblemen. Al deze onderwerpen zitten op een fijne manier verwerkt in dit boek. Echt een aanrader ook voor leesclubs!

Jij mag alles zijn van Griet op de Beeck

Het was niet altijd zo. Vroeger werd er gelachen en gepraat en feestgevierd. Dat dénkt Lexi niet alleen, dat wéét ze, want er bestaan foto's van. Van mama in een kanariegele jurk, een sigaret in de ene hand, een glas in de andere. Ze kijkt recht in de camera en steekt haar tong uit. Niet om gemeen te zijn, maar om gek te doen, dat kan je zien. En er is er een van mama die danst terwijl iedereen kijkt. En van mama die op papa's knieën zit terwijl ze allebei praten met andere mensen die maar half op de foto staan. Halve mensen die ze waarschijnlijk zijn vergeten. Lexi heeft ze in elk geval nooit gezien. Maar dat is allemaal heel lang geleden. Lexi was toen nog niet geboren, en Lexi vindt dat ze al heel lang heeft geleefd. Zij wel, dat is het probleem. Jij mag alles zijn is een verhaal voor jonge lezers en voor mensen die wel eens in het hoofd van een negenjarige willen wonen. Het is een ontroerend boek over een meisje dat dapper doet wat ze denkt dat van haar verwacht wordt, zelfs als dat ingewikkelde dingen zijn. Een verhaal over ouders en kinderen, over verdriet dat maar niet lijkt te willen overgaan, over de zoektocht naar alle soorten beter. En over liefde, en wat dat eigenlijk echt is, of zou moeten zijn. Griet op de Beeck is de bejubelde auteur van de romans Vele hemels boven de zevende (2013), Kom hier dat ik u kus (2014), Gij nu (2016), Het beste wat we hebben (2017) en Let op mijn woorden (2019), waarvan meer dan een miljoen exemplaren zijn verkocht. In 2018 schreef zij het Boekenweekgeschenk Gezien de feiten.

Zie mij graag van Sarah Meuleman

De Vlaamse zusjes Lieve en Margot rijden met hun vader, bestsellerauteur Saul Mertens, terug naar huis na een feestelijke avond als de auto van de weg raakt en verongelukt. Niemand begrijpt hoe het ongeluk op zo'n stille landweg heeft kunnen gebeuren. Vijftien jaar later worstelen beide zussen nog steeds met de gevolgen. Wanneer de excentrieke Saul verwikkeld raakt in de geruchtmakende verdwijningszaak van een jong meisje, heeft dat ingrijpende consequenties voor zijn dochters. Lieve keert terug naar de plek waar ze is opgegroeid om te achterhalen wat er is gebeurd. Hoe sterk zijn familiebanden? En hoeveel kun je vergeven?