Heel veel Nederlanders maken gebruiuk van Poolse arbeidskrachten. Ook schrijver Jaap Robben deed dit en schreef er dit boek over. Hoe moeilijk is communicatie en elk land heeft zijn eigen gewoontes en gebruiken. Jaap reist zelfs met de arbeiders mee naar Polen om te ervaren hoe zij daar leven.
Via-via kreeg ik het Poolse telefoonnummer van Iwan, in het vroege voorjaar van 2019. Ons eerste gesprek was nogal bondig.
‘Ja?’ zei de stem die opnam.
‘Sie sprechen mit Jaap Robben.’ Het bleef stil. Ik vertelde over onze oude kersenbomen die gesnoeid moesten worden.
whatsappen. ‘Bis Samstag’, zei ik nog, maar er was al opgehangen.
Mijn vriendin en ik wonen al acht jaar in een voormalige boerderij uit 1910 in een Duits Rijndorp. De eerste jaren renoveerden we alles zelf. Maar sinds we kinderen kregen, lukte dat niet meer. Bovendien waren er nieuwe kozijnen nodig, we hadden die zelfs al besteld. Maar daarvoor moest de gevel op sommige plekken nog worden uitgeslepen.
Daarvoor zocht ik al tijden een goed klusbedrijf. Er was een mannetje langs geweest dat beloofde om maandag te beginnen, maar vervolgens nooit kwam. Daarna was er het mannetje dat op al mijn vragen antwoordde: geen probleem, geen probleem. Maar nadien zijn telefoon niet meer opnam. Tussendoor was er nog het mannetje geweest dat steeds als ik hem na-belde, zei dat hij de offerte bijna-bijna-bijna af had
Geen opmerkingen:
Een reactie posten