Ook dat nog een humoristisch boek over 3 generaties vrouwen in het coronajaar 2020

In deze vrolijke dagboekroman over een gescheiden moeder in haar ‘tweede leven’, een millennial in een identiteitscrisis en een hippieoma in een bejaardenoord, leven we mee in het jaar waarin alles verandert. Na haar scheiding moet de vijftiger Roos het doen met een saaie baan en een flatje. Roos is boos en schrijft haar frustraties van zich af. Wanneer dochter Maddy na een verbroken relatie bij Roos intrekt, lopen de spanningen hoog op en grijpt ook Maddy naar de pen. Ondertussen belandt Oma Loes, een voormalige dolle mina, na een gebroken heup in een zorgcomplex tussen de 'wandelende graftakken'. Haar activistische hart bloeit op en ze trekt weer ten strijde. Nu tegen de stereotypering van ouderen.

De spaarbank in Tilburg

de pont museum Tilburg

Judith de laat vergeet me

Terwijl Tine het contact met haar dementerende moeder langzaam maar onherroepelijk verliest, roept Alzheimer zorgvuldig begraven herinneringen op. Wat destijds in Brabantse, streng religieuze en grote arbeidersgezinnen de normaalste zaak van de wereld was, maakt diepe indruk op Tine. Vergeet me schetst een reëel en indringend beeld van de invloed van Alzheimer op zowel patiënt als familie. Het verhaal speelt zich af in het hedendaagse Brabant en trekt je het verleden in, terug naar de jaren vijftig.

Ans Markus in Den Bosch

Vanaf zondag 16 oktober is in Museum Slager de nieuwe expositie ‘Verbonden Vrijheid’ van kunstenaar Ans Markus te zien. ‘Verbonden vrijheid’ is Ans Markus’ eerste expositie na een overzichtstentoonstelling in Museum de Fundatie zo’n 5 jaar geleden. In augustus 2020 overviel haar de ziekte kanker. Na enkele operaties en zes chemobehandelingen is zij weer te vinden in haar geliefde atelier op het Prinseneiland in Amsterdam. Ans Markus schildert en exposeert ruim 45 jaar. Haar werken zijn geliefd en van hoge kwaliteit. Met haar nieuw realisme plaatst Ans Markus zich in de traditie van Frida Kahlo en Charley Toorop. Ans Markus ontwikkelde zich sterk en dat is te zien in haar werken: van omgaan met onzekerheden naar een steeds bredere oriëntatie en opener blik op de wereld. We zien een steeds zelfverzekerder vrouwbeeld. Vrouwen die geraakt zijn door het leven, vrij willen zijn, maar die ook verbinding aan willen gaan.

Herfst 2022

Vakantie in vlissingen 17 tot en met 20 oktober 2022

Pieter Waterdrinker biecht aan mijn vrouw

Berlinde de Bruyckere besproken bij kunstcursus

Hennie Vrienten overleden

Wat doen we met de spullen van Dick Wittenberg

Ik ben een verzamelaar en vind het moeilijk wat weg kan. Na het lezen van het boek denk ik dat ik aan de slag moet. Wie sterft, verdwijnt van de aardbodem. Wat achterblijft, zijn de spullen. Wat zeggen die spullen over ons?0Toen de Brabantse Jo van Overdijk achttien jaar was, had ze minder dan driehonderd bezittingen. Toen ze op negentigjarige leeftijd overleed, waren dat er meer dan tienduizend. 0Aan de hand van een doorsnee nalatenschap vertelt journalist Dick Wittenberg niet alleen een aangrijpende familiegeschiedenis, maar laat hij ook zien hoe Nederland de afgelopen eeuw ingrijpend veranderde.0Dick Wittenberg is journalist, schrijver en meesterverteller van grote verhalen over alledaagse gebeurtenissen. Zijn werk voor 'NRC Handelsblad' is veelvuldig bekroond, nu schrijft hij voor 'De Correspondent'.

Schwienswei Sittard

De Schwienswei is een parkachtig natuurgebied en vormt de groene long van de stad Sittard. Er zijn uitgestrekte grasweides en er is veel water in de vorm van beekjes en visvijvers. De Geleenbeek, de Molenbeek en de Roode Beek stromen door dit gebied. Bij de grens met Duitsland loopt de natuur ongestoord door in het natuurgebied Tüdderner Fenn. Daardoor komen er relatief veel wilde dieren voor in de Schwienswei: reeën, dassen en zelfs wasberen! In en om het water komen veel vlinders, libellen, kwakende kikkers en dikke karpers voor. Ook de bever laat hier zijn sporen na…

Bloemenpracht 2022

Mucha in kunstmuseum den Haag

05 februari 2022 t/m 03 juli 2022

Je kon er aan het eind van de negentiende eeuw niet omheen: weelderige illustraties van sierlijke vrouwen, omringd door gestileerde bloemen en zwierige lijnen. Zeven jaar nadat de Tsjechische kunstenaar Alphonse Mucha (1860-1939) in Parijs arriveert, wordt hij van de ene op de andere dag wereldberoemd met zijn affiche Gismonda (1894), ontworpen voor de superster van het theater: Sarah Bernhardt. Le style Mucha is niet veel later synoniem gaan staan voor de Art Nouveau, de moderne stroming die het straatbeeld van de Franse hoofdstad domineerde. In samenwerking met de Mucha Foundation, toont Kunstmuseum Den Haag dit voorjaar een ruime selectie van het werk dat Alphonse Mucha zo beroemd maakte. Samen met delen uit de eigen collectie, waaronder kleurrijk glas en spectaculaire kostuums uit de late negentiende eeuw, geeft het museum een uniek beeld van het Parijs van Mucha - de plek waar het allemaal begon.

Colettte boekenzaak met bergen boeken in Den Haag

Colette & Co Dit iconische boekwinkeltje in de Reinkenstraat is een fenomeen! De torenhoge stapels, de verrassing en de magie spreken velen aan. Mooie pareltjes voor een prikkie. Colette is geen doorsnee boekwinkel; het is een belevenis, een boekenjungle waar je doorheen dwaalt en onverwachte schatten vindt. Pas op dat er niet een stapel boeken omvalt! Het literaire lustoord dreigde te sluiten, maar is gered door enthousiaste buurtbewoners, die Colette nu zonder winstoogmerk draaiend houden. Ook oprichter Jogchum de Vries is nog geregeld aanwezig in zijn levenswerk. Volg Colette op internet: instagram en twitter. In de tuin en voor de deur zijn geregeld bijzondere evenementen, zoals interviews met schrijvers én eens per maand de ‘outlette’, met vele mooie koopjes.

Strandbeesten van Theo Jansen (1948)

Naast de Animaris Omnia die sinds 2018 in de Tuinzaal van het Kunstmuseum is te zien, zijn vanaf 26 februari zowel in de Projectenzaal als buiten langs de vijverrand diverse strandbeesten te bewonderen. Indrukwekkende skeletstructuren die onafhankelijk bewegen, aangedreven door de wind: de strandbeesten van kunstenaar Theo Jansen (1948) zijn regelmatig te zien langs de Nederlandse kust. Ze zijn ook over de hele wereld getoond. Naast het bewonderen van Animaris Omnia, die sinds 2018 in de Tuingalerij van Kunstmuseum Den Haag hangt, kunnen bezoekers vanaf 26 februari de evolutie van deze wezens in chronologische volgorde volgen in onze Projectengalerij en naast het meer voor het museum. ‘Sinds 1990 maak ik nieuwe vormen van leven’, zegt Jansen. ‘Het basismateriaal is geen eiwit, zoals in de natuur, maar elektrische slangen. Mijn strandbeesten halen hun energie uit de wind, dus ze hoeven niet te eten. Ze zijn in de loop van de tijd geëvolueerd, zoals te zien is aan de verschillende generaties. Dat zal goed zichtbaar zijn in de presentatie in Kunstmuseum Den Haag.’ Welke betere plek dan zijn geboorteplaats, met zijn banden met de zee, had Jansen kunnen kiezen om te laten zien hoe zijn strandbeesten zijn geëvolueerd? In deze tentoonstelling in Kunstmuseum Den Haag krijgen fans de kans om het werk van Jansen beter te leren kennen en krijgt ook een groter publiek de kans om zijn werk te ontdekken. Strandbeesten zijn meer dan alleen kunstvoorwerpen. Jansen probeert het echte leven te creëren, met als uiteindelijk doel zijn creaties vrij te laten om een ​​zelfstandig leven te leiden in grote kuddes op het strand. Hij realiseert zich dat dit in de nabije toekomst niet mogelijk zal zijn, maar hij legde zijn droom een ​​paar jaar geleden uit in een interview met National Geographic: ‘Geef me een paar miljoen jaar en mijn strandbeesten zullen volledig zelfstandig leven’. In de afgelopen decennia heeft Jansen de wezens voortdurend ontwikkeld, waardoor ze geleidelijk onafhankelijker werden. Er zijn nu twaalf generaties, zegt hij. Zijn eerste creatie was niet mobiel en was gemaakt van PVC-buizen en plakband, maar tegenwoordig zijn zijn wezens imposante beesten, enkele meters lang, die zich zelfstandig over het strand voortbewegen. Ze zijn nog steeds gemaakt van buizen, maar met allerlei ingenieuze technieken kunnen ze de energie van de wind benutten waarmee ze zelfstandig rondlopen, zand verplaatsen en met hun vleugels klapperen. Een ‘maag’ van plastic flessen kan wind opvangen en loslaten, waardoor ze kunnen bewegen. Jansen creëerde zijn strandbeesten eerst met een bepaald doel voor ogen. Ze waren bedoeld als oplossing voor een probleem dat vandaag de dag nog steeds actueel is: klimaatverandering. Hij schreef een krantenartikel over het gevaar van zeespiegelstijging en kwam met een oplossing: dieren gemaakt van elektrische buizen die het strand zouden omwoelen en het zand op de duinen zouden blazen om ze te versterken. Daarna volgde het maken van de wezens, en sindsdien is hij nooit meer gestopt. Elke nieuwe soort kreeg een Latijnse naam - Animaris Vulgaris, Animaris Rhinoceros, Mater Extensa - en Jansen heeft de evolutie van zijn strandbeesten nu verdeeld in twaalf perioden op basis van verschillende kenmerken. In de meest recente periode, de ‘Volantum’ (2020-2021), heeft hij zelfs een vliegend strandbeest ontwikkeld. Op zijn website strandbeest.com staat een gedetailleerde stamboom die alle soorten in de verschillende periodes verdeelt.

Bloesemtocht op de fiets 85 km